Gerard van de Schootbrugge & Espunt

Het kleine laddertje

Praatje, 14 november 2012

Het laddertje

Een hutje tussen het blad

Wij leven in 2012 en dus weten wij veel. Heel veel. Je hoeft ons niks wijs te maken. Wij geloven niet in sprookjes. Dat zeggen mensen als je voorzichtig vertelt dat er misschien kabouters bij jou in het bos wonen. Ik kan het zelf ook bijna niet geloven maar ja, ik heb wel iets vreemds gezien. En ik vind dat jullie dat moeten weten want anders beginnen jullie straks te zeuren: ‘Waarom wist ik dat niet? Waarom heb je dat niet eerder verteld?’ Wil je echt weten wat ik heb ontdekt dan moet je hier verder lezen.

Het was weer tijd om blad te ruimen

Het was 6 november 2012 en ik was met Gemma, mijn vrouw, al een paar uur bezig om blad te ruimen. Ons boshutje staat midden tussen forse bomen die het leuk vinden om in november hun bladeren in ons tuintje te mikken. Vooral de joekelgrote kastanjeboom kan er wat van. In de tuin en op het dak. Op het dak is nog vervelender omdat dan de regenpijp kan verstoppen. En als de regenpijp verstopt is, kan het water in de dakgoot niet weg. En als het dan helemaal verkeerd gaat, wordt het hout van het dak vochtig. En als dat gebeurt, heb je een gigaprobleem. Want dan komt er schimmel in het hout. Die schimmel vreet het hout op en na een tijdje heb je geen boshuisje meer. Dan is je boshuisje opgevreten door de schimmel. En als er geen boshuisje meer is, gaat de schimmel op zoek naar ander hout dat ook vochtig is. En nu even opletten: paddenstoelen zijn ook schimmels.

We hadden al veel blad bij elkaar geveegd en ik had al zeker 15 kruiwagens vol blad van onze tuin naar de composthoop gereden die een stukje verderop is. Ik vind paddenstoelen mooi en als ik in deze tijd van het jaar in de natuur loop, let ik altijd op of ik geen mooie paddenstoelen zie. Voor de zoveelste keer die dag kwam ik langs de tuin van de buren. Ineens viel me iets op. Tussen de struiken zag ik iets vreemds. Ik zette de kruiwagen neer om de zaak eens van dichtbij te bekijken.

Ik zag iets vreemds in de struiken. Maar wat? Het leken oude honingzwammen die hun beste beste tijd hadden gehad.

Tussen de struiken stond een bundel paddenstoelen. Oude paddenstoelen. Ze hadden hun beste tijd gehad. De fut was eruit. Ze waren donkerbruin en zwart. Het was duidelijk dat ze aan het vergaan waren. Ik had geen idee welke soort het was. Eerlijk gezegd kon me dat ook niet zoveel schelen. Ik was meer geïnteresseerd in wat er voor de paddenstoelen op de grond lag. Ik kon mijn ogen bijna niet geloven. Daar lag een klein laddertje, net groot genoeg om op de hoed van de paddenstoel te komen. Twee takjes met kleine dwarstakjes die met stukjes garen waren vastgemaakt. Dit was een laddertje dat kon niet missen.

Het was ook duidelijk dat het laddertje alleen door kleine wezentjes gebruikt kon worden. Vind je het gek dat ik toen toch aan kabouters begon te denken. Heeft iemand een beter idee? Ik heb er eens goed over nagedacht. Ik denk zelf dat er iets ergs is gebeurd. Dat de kabouter die hier woonde, is gevlucht. Of misschien waren het wel meer kabouters. En eigenlijk is dat ook logisch want die paddenstoelen gaan niet een heel kabouterleven mee. Paddenstoelen zijn er vooral in de herfst. De rest van het jaar moet de kabouter een ander huisje zien te vinden. Een oud konijnenhol misschien?

Wat ook nog kan is dat ze ’s winters onder ons huisje in het bos kruipen. Daar zitten ze in ieder geval droog. Ik heb dat laddertje nog eens goed bekeken. Ergens kwam het me bekend voor. Ineens herinnerde ik me dat ik heel lang geleden een keer een tekening heb gemaakt met een paddenstoel, een kabouter en zo’n laddertje. En omdat ik alles bewaar, kon ik de tekening nog terugvinden ook. Jullie moeten het zelf maar zeggen, maar ik vind het allemaal wel erg toevallig. Ik heb zo’n gevoel dat hier meer achter zit. Dertig jaar geleden had ik nog geen idee dat ik ooit in een boshutje terecht zou komen. Laat staan dat ik daar een kabouterladdertje zou vinden. Maar wel zo'n laddertje tekenen. Dat is toch niet normaal? Zeg nu zelf.

Ik vind de tekening niet bijzonder maar wel apart. Typisch een jeugdwerkje. Ik verbaas me vooral over kabouter Stoffelaartje opde voorgrond. Ik weet niet of het jullie is opgevallen maar hij heeft geen baard. Ja, wat stoppeltjes, maar niet zo'n mooie lange kabouterbaard. En dat is vreemd want kabouters hebben eigenlijk altijd een baard. Als ze net geboren zijn, hebben ze hem nog in de keel, maar al gauw hangt ie zo'n kaboutertje de keel uit en dan verschijnt ie op het gezicht, of beter aan het gezicht, zoals bij Hocus Docus de Pocus links en bij Paulus Sr. rechts onder de hoed. Je zou bijna zeggen dat Stoffelaartje de baard op zijn rug heeft. Misschien dat ie daarom zo ongelukkig kijkt.