Gertjan Oldeman, jarenlang de drijvende kracht achter het Delftse straattheaterfestival, hier (midden) samen met Mark Kingsford en zijn maten. Hij schreef onderstaand In Memoriam bij het overlijden van zijn grote vriend Mark Kingsford.
Gertjan Oldeman gedenkt Mark Kingsford
Met het overlijden van Mark Kingsford, verliezen wij een unieke komiek, met name op het gebied van de slapstick.
In onze periode van het straattheater De Mooi Weer Spelen hebben we verschillende producties met Mark Kingsford gerealiseerd. Fameus was hij in het snel neerzetten van verschillende personages, door alleen te wisselen van hoed of pet. Onder ieder hoofddeksel ontstond een nieuwe grimas en een ander lijf. Hij schitterde niet alleen als artiest, maar wist tevens een complete show te regisseren. Om hem heen cirkelde in een los, vast verband een klein gezelschap van artiesten.
Ik herinner mij als eerste Delftse optreden van Mark met zijn gezelschap, de act RTV Albania. Hij probeerde een rechtstreeks verslag uit Delft over te brengen op de televisie in Albanië. Dit gebeurde onder meer tijdens een bijeenkomst op ons stadhuis, waar wij ons programma onthulden en de toenmalig wethouder Bonthuis in een nieuw jasje hesen. De chaos die RTV Albania wist te ontketenen door uitsluitend in het Albanees te communiceren en alle aandacht op te eisen omdat de ether verstopt zat en het weer niet meewerkte, was onthutsend en was tegelijk een perfecte illustratie van ons festival.
Later organiseerde hij een programma in een feesttent op de markt. In dat programma kon je tegen een onderhandelbare entreeprijs je laten brainwashen in een zelfontworpen machine. Ook hier was het gezelschap weer aanwezig. Nu als een continue ruziënde zigeunerfamilie, verblijvende in een aangrenzende caravan. Dit gebeuren sleepte zich als een komisch drama gedurende het gehele festival voort. Theater in een theater in een theaterfestival.
De mooiste herinnering aan Mark Kingsford heb ik bij een theaterspektakel in het Grand Hotel in Amsterdam.
Daar kregen wij de kans om dit respectabele hotel gedurende drie dagen geheel naar eigen inzicht te verbouwen tot een 24 uurstheater voor een uitgelezen groep van internationale ondernemers. We maakten een programma met Mark op mijn studeerkamer. We wilden zoveel mogelijk onze bekende crew aan MWS-clowns laten excelleren in the Grand Hotel. Naast Mark was er een grote rol weggelegd voor Lex Maes. Lex speelde weer de dronken ober aan de bar, de kanovaarder op de gracht en de verkeerscontroleur bij de entree van het hotel. Van het afgesproken programma kwam weinig terecht, want Mark liet iedere artiest maximaal improviseren, en bedacht ter plekke nieuwe krankzinnige situaties. Op een gegeven moment wisten noch de gasten, noch het hotelmanagement, noch de “eigen” theaterorganisatie wat werkelijkheid was en wat theater. De magie van Mark heerste in optima forma. De gasten werden een onderdeel van het spel. Op een gegeven moment wilden ze er ook niet meer uit. Het afscheid was uiterst emotioneel, met een afspraak: “See you soon in Reykjavik”.
Na onze periode met de Mooi Weer Spelen, heeft Mark Kingsford nog een rol gespeeld als docent voor de Clownschool Buus. Juist op het terrein van de Slapstick hebben nog verschillende aanstormende clownstudenten kunnen profiteren van de kennis en ervaring van Mark.
Zijn kromme neus, zijn schitterende ogen en zijn grijns naar de wereld, en dat allemaal onder een steeds wisselende pet, zal voor altijd in mijn herinneringen blijven voortbestaan, als een knipoog naar de betrekkelijkheid van ons bestaan.
Gertjan Oldeman, oud-voorzitter van Stichting De Mooi Weer Spelen
Gertjan Oldeman is op 29 januari 2022 overleden.
Ik (Gerard van de Schootbrugge) maakte van 1990 tot 2000 deel uit van een groep bevlogen liefhebbers van straattheater die de jaarlijkse Mooi Weer Spelen in Delft organiseerden. Centrale figuren waren de Delftse straattheaterartiest Ruut van Hooft, een van de initiatiefnemers in 1988, en Gertjan Oldeman voor 'het zware werk' lees iedereen tevreden stellen, zorgen dat alles op tijd klaar was en ook nog zorgen dat alles op tijd betaald werd. Zijn goede verstandhouding met de toenmalige burgemeester van Delft, Huib van Walsum, was daarbij onmisbaar.
In het bestuur moest ik zorgen voor de PR, de reclame en de communicatie in de breedste zin van het woord. Minstens zo leuk vond ik de ruimte die ik kreeg voor het genereren van ideeën. Mijn wat opgedroogde fantasieleven bloeide helemaal op in dat gekke Delftse subcultuurtje waarin het hele jaar door de sky the limit was, totdat het definitieve programma moest worden vastgesteld, mede op basis van de financiële en personele middelen. Dan implodeerden vrijwel alle mooie bellen die we het hele jaar hadden geblazen en waar we het hele jaar plezier aan hadden beleefd. Maar ook ieder jaar waren er een paar die de druk weerstonden. Magisch en vermakelijk.
Andere 'goede bekenden' en onmisbare vrijwilligers waren: Marjolein Droog, Tom Hartman, Cees van Bokhoven, Betty van Bokhoven, Ellen Karreman, Andre Bus, Dick Holt, Guus Dewulf, Sylvia van de Berg, Kees van Kruining, Bernard-Jan Kahman, Martijn Lasthuizen, Paul Redeker, Rob de Roo, Linda van Veen, Dick Verhaar, Gabriël van Tiggelen, Marinus van de Marel, Tijn Noordebos en Umberto Giampaolo.
Van de op de linker balk aangegeven jaren heb ik in mijn zolderdozen nog wat wetenswaardigheden kunnen terugvinden. Ik houd me aanbevolen voor materiaal dat dit tijdsbeeld verder kan inkleuren.
In 1992 kreeg ik het verzoek om over de eerste vijf jaar van de Mooi Weer Spelen een korte impressie te schrijven: van 1988 t/m 1992. Hieronder het resultaat.
